W 1851 r. w Londynie, pierwszym już oficjalnym mistrzem świata został Wilhelm Steinitz, który pokonał w pierwszym pojedynku o ten tytuł szachistę polsko-niemieckiego pochodzenia. Johannesa Zukertorta. Steinitz wygał w stosunku 12½ - 7½. Steinitza uznaje się za pierwszego nowoczesnego szachistę, który odszedł od romantycznej rozgrywki na rzecz stylu pozycyjnego. Tytuł Steinitz stracił dopiero w 1894 roku na rzecz Emanuela Laskera, który był najdłużej urzędującym mistrzem światowym. Koronę dzierżył aż do 1921 roku, gdy przegrał z Jose Raulem Capablancą.